مطلب امروز بخشی از مطلبی 3 قسمتی در رابطه با مراکز انرژی در بدن و نحوۀ استفاده از اونهاست. این مطلب از سه بخش اصلی تشکیل شده. قسمت اول در مورد انرژی حیات (پرانا) و روشهای استفاده از این انرژی هست.. در بخش دوم در مورد مراکز انرژی بدن و نحوۀ فعال کردن اونها صحبت می کنم و در مطلب سوم در مورد استفاده های عملی از این مراکز انرژی
بیشتر توضیح خواهم داد
قبل از اینکه توضیحاتم رو شروع کنم لازمه که کمی در مورد پرانایاما وتمرینهای تنفسی یوگا توضیح می دم. در حال حاضر ما پرانا رو از هوای اطراف و به کمک تنفس دریافت می کنیم . میلیون ها سال پیش انسان پرانا رو از طریق غدد صنوبری ( دقیقا در مرکز مغز و محلی که به چشم سوم معروفه) دریافت می کرد ولی به دلایلی که در اینجا وارد نمی شم این فرم دریافت پرانا عوض شد و امروزه ما اون رو از طریق تنفس دریافت می کنیم. البته این مدل دریافت پرانا طی سالیان سال به شدت ضعیف شده و ما امروزه مقدار خیلی کمتری پرانا نسبت به گذشته دریافت می کنیم که همین خودش عامل بسیاری از بیماری های جسمی و روحی حساب میاد
پرانایاما شاخه ای از هاتایوگا به حساب میاد که بیشتر در مورد تمرین های تنفسی و نحوۀ دریافت و به جریان انداختن پرانا صحبت می کنه. انجام دادن تمرین های پرانایاما به صورت مداوم و روزانه می تونه نه تنها از بروز بیماری های زیادی جلوگیری کنه بلکه با ذخیرۀ این انرژی و انتقال اون به مراکز انرژی بدن استفاده های زیادی می شه ازش کرد. به عنوان مثال با ذخیره و انتقال پرانا به شخص بیمار می تونید به بهبودش کمک کنید و یا حتی در درمان بیماریها و یا کاهش درد خودتون هم ازش استفاده کنید. توضیحات کامل تر در این مورد رو در بخش سوم مطالعه خواهید کرد
قسمت اول - پرانا
پرانا در سانسکریت به معنی حیات است.در واقع جهان اطراف ما در ابتدایی ترین فرم از آکاشا و پرانا تشکیل شده است. در این جهان هرچیزی که دارای فرم و شکل فیزیکی هست از آکاشا تشکیل شده و درواقع چهار عنصر اصلی آب باد خاک و آتش فرمهای مختلفی از آکاشا هستند که در نهایت به آکاشا تبدیل خواهند شد. در جهان فیزیکی چیزی که آکاشا رو به حرکت درمیاره پرانا هست. حرکت لزوما به معنی حرکت فیزیکی نیست بلکه تبدیل شدن و هر تغییر دیگه ای رو شامل می شه. در واقع آکاشا به کمک پرانا می تونه تاثیرش رو نشون بده و این دو اصلی ترین اجزای تشکیل دهندۀ جهان فیزیکی هستند. موجودات زنده پرانای خیلی بیشتری نسبت به موجودات غیر زنده دریافت می کنند که در انسان این کار توسط تنفس انجام می شه. در واقع از اونجایی که پرانا اصلی ترین فرم انرژی به حساب میاد، استفاده از پرانا و ذخیرۀ اون می تونه منبع بزرگی از انرژی رو در اختیار شما قرار بده که کاربردهای خیلی زیادی داره. به دانش استفاده از پرانا اصطلاحا پرانایاما گفته می شه. در مورد پرانایاما مطالب زیادی وجود داره که قصد ندارم واردشون بشم. در این مطلب قصد دارم بیشتر در مورد روشهای ذخیرۀ پرانا و استفاده از پرانای ذخیره شده صحبت کنم. برای ذخیرۀ پرانا می تونید از تمرین زیر استفاده کنید. توجه کنید که برای بهترین نتیجه حداقل لازمه که این تمرین رو هر روز 30-45 دقیقه و حداقل به مدت 6 ماه انجام بدید. البته بعد از حدودا 1-2 ماه کم کم متوجه تاثیرات این تمرین
خواهید شد
:برای ذخیرۀ پرانا در چاکرای خورشیدی به این صورت عمل کنید
به حالت نشسته و یا درازکش قرار بگیرید. لباسهاتون باید راحت باشه ( ترجیحا لباس هاتون رو دربیارید) خیلی مهمه که کاملا صاف نشسته باشید و یا دراز کشیده باشید و احساس راحتی کنید. چشمهاتون رو ببندید و سعی کنید با شکم نفس بکشید. به این معنی که اول شکمتون رو از هوا پر کنید و بعد قفسه سینه از هوا پر بشه. ممکنه در ابتدا کمی براتون سخت باشه ولی اگر تمرین کنید و تمرکزتون رو بر روی تنفس از شکم قرار بدید موفق می شید. در تنفس شکمی باید دم از بینی و بازدم از دهان باشه و مدت زمانش کاملا بستگی به خودتون داره. می تونید از 6 ثانیه شروع کنید و بعد از 3-4 ماه تمرین اون رو به 8 یا 9 ثانیه برسونید. فراموش نکنید که دم از بینی و بازدم از دهان هست. بعد از 6 ثانیه دم (اول شکم رو پر کنید و بعد قفسه سینه) 1 ثانیه صبر کنید و بعد مجددا 6 ثانیه بازدم رو انجام بدید. دقت کنید که زمان دم و بازدم باید یکسان باشه و اگر زمان دم رو زیاد کردید، بازدم هم به همون اندازه باید زیاد بشه.
بعد از تخلیۀ کامل ششها از هوا مجددا باید 1 ثانیه صبر کنید و دوباره از اول عمل دم و بازدم رو تکرار کنید. خیلی مهمه که این کار رو بدون استرس و راحت انجام بدید. در ابتدا ممکنه زمان بندی رو فراموش کنید ولی کم کم عادت خواهید کرد. هدف اصلی اینه که همیشه و در هر حالتی و حتی به صورت ناخودآگاه هم به این فرم نفس بکشید که این کار تنها با تمرین مداوم بدست خواهد اومد.
زمانی که در حال دم و بازدم هستید باید بتونید ابری از نور سفید رو تصور کنید که با هر دم شما وارد بینی و بعد شش های شما می شه و زمانی که در حال بازدم هستید این نور وارد چاکرای خورشیدی شما ( محلی در شکم و به اندازۀ 1 سانتی متر بالای ناف) می شه. در واقع در چاکرای خورشیدی باید یک گوی طلایی درخشنده رو متصور بشید که با هر بازدم شما پر نور تر و درخشنده تر می شه. دقت کنید وقتی که هوا رو وارد شش ها می کنید این نور سفید وارد ششها می شه ولی هنگام خروج هوا به جای خروج وارد چاکرای خورشیدی می شه و چیزی نباید به همراه هوا خارج بشه. بعد از مدتی کم کم احساس خواهید کرد که چاکرای خورشیدی شما فعالتر شده که نتیجه اش رو در تصمیم گیری ها و کارهای روزانه می تونید به خوبی مشاهده کنید. بعد از 6 تا 8 ماه تمرین روزانه میزان پرانا در این چاکرا به قدری خواهد رسید که می تونید از اون برای درمان بیماری ها و یا کارهای دیگه استفاده کنید. در مطالب بعدی بیشتر در مورد مراکز انرژی و نحوۀ فعال کردن اونها به کمک پرانای ذخیره شده صحبت خواهم کرد
